---

---

 

Το Αγκίστρι είναι νησί του Αργοσαρωνικού, το μεγαλύτερο από τη συστάδα των μικρών νησιών ανάμεσα στην Αίγινα και την Επιδαυρία της Πελοποννήσου.

 Το Αγκίστρι είναι ένα πευκόφυτο τουριστικό νησί της Ελλάδας με έκταση 11,97 τετραγωνικών χιλιομέτρων με υψόμετρο 294 μέτρα, νοτιοδυτικά και σε απόσταση 3,5 χιλιομέτρων από το λιμάνι της Αίγινας, με 1.142 κατοίκους. Τους καλοκαιρινούς μήνες με την προσέλευση των τουριστών, ο αριθμός των κατοίκων φτάνει στις 5.000. Ανήκει στο Νομό Αττικής και βρίσκεται στην καρδιά του Σαρωνικού. Στο νησί υπάρχουν τέσσερα χωριά: το Μεγαλοχώρι ή Μύλος (χώρα του νησιού), η Σκάλα (το φυσικό λιμάνι όπου προσεγγίζουν τα φέρι μποτ από Πειραιά/Αίγινα), τα Λιμενάρια και το Μετόχι.

 Το νησί έχει καθημερινώς ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά. Η διάρκεια του ταξιδιού με φέρι μποτ είναι 2 ώρες ενώ με «Ιπτάμενο δελφίνι» 55 λεπτά. Η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά ξεκίνησε το 1960 ενώ μέχρι τότε η χρησιμοποιούνταν καΐκια από/προς την Αίγινα. Την 1η Σεπτεμβρίου 2006 έγιναν τα εγκαίνια του νέου λιμανιού στο Μεγαλοχώρι. Το νέο λιμάνι κατασκευάστηκε για την αποσυμφόρηση του κεντρικού λιμανιού της Σκάλας και την γενικότερη αναβάθμιση του τουρισμού στο νησί. Τα ιπτάμενα δελφίνια της ακτοπλοϊκής σύνδεσης με Πειραιά σήμερα προσεγγίζουν το νέο λιμάνι στο Μεγαλοχώρι.

 

 Παραλίες

 Στο νησί υπάρχουν πολλές και όμορφες παραλίες με πιο σημαντικές:

Την Σκάλα, μια αμμουδερή και άβαθη τουριστική παραλία στην βορειοανατολική πλευρά του νησιού. Εκεί βρίσκεται και το φυσικό λιμάνι στο οποίο καταπλέουν τα φέρι μποτ της ακτοπλοϊκής σύνδεσης με Πειραιά και την Αίγινα. Πάνω στην παραλία της Σκάλας βρίσκονται ξενοδοχειακές μονάδες, εστιατόρια και καφετέριες.

Την παραλία Μεγαλοχώρι, που είναι η αμμώδης παραλία στον οικισμό Μεγαλοχώρι ή Μύλο, τη χώρα του νησιού στον βορρά.

Την Δραγωνέρα, μια βοτσαλωτή παρθένα παραλία στην δυτική πλευρά του νησιού η οποία είναι εύκολα προσβάσιμη με δρόμο. Είναι περιτριγυρισμένη με δάσος πεύκων και στο αριστερό μέρος υπάρχει μια υπαίθρια καντίνα.

Τις γειτονικές παραλίες Σκληρή και Χαλικιάδα, οι οποίες βρίσκονται δυτικά, ακολουθώντας το στενό μονοπάτι από το Λιμάνι της Σκάλας όπου φτάνει το πλοίο από Αίγινα/Πειραιά. Πρώτη είναι η παραλία Σκληρή και μετά η τελείως απομονωμένη παραλία της Χαλικιάδας. Η παρθένα παραλία της Χαλικιάδας είναι παραλία γυμνιστών και επειδή είναι εντελώς απομονωμένη και δύσκολα προσβάσιμη το καλοκαίρι του 2002 είχε αναζητήσει καταφύγιο ο καταζητούμενος ως τρομοκράτης της 17 Νοέμβρη, Δημήτρης Κουφοντίνας.

Την Μάρεζα, μια παραλία-βράχος πάνω στην θάλασσα, ιδανικός για βουτιές, που βρίσκεται δυτικά του νησιού, στο χωριό Λιμενάρια.

Την Απονήσο, μια αβαθη παραλία ανάμεσα από το ιδιωτικό νησί της Απόνησου και το Αγκίστρι.

  

Πεζοπορικές Διαδρομές

 Το νησί είναι γεμάτο πεύκα και για όσους αγαπούν την πεζοπορία προσφέρεται για περπάτημα.

 

 Ιστορία

 Σε αρχαία κείμενα όπως αναφέρει ο Πλίνιος και άλλοι αρχαίοι ιστορικοί όπως ο Θουκυδίδης και ο Διόδωρος, το Αγκίστρι είχε την ονομασία Κεκρυφάλεια που σημαίνει «στολισμένη κεφαλή». Παρ' όλο που δεν έχουν γίνει αρχαιολογικές ανασκαφές στην δυτική ακτή του νησιού υπάρχουν βυθισμένες μέσα στην θάλασσα, αρχαιότητες και λείψανα προϊστορικής εγκατάστασης. Εδώ βρίσκεται ο τάφος του αρματολού Μητρομάρα, πρωτεργάτη στα Ορλωφικά, ο οποίος κατέφυγε και πέθανε στο νησί στις 15 Φεβρουαρίου 1772. Τότε ήταν που οι Τούρκοι σκότωσαν όλους τους συναγωνιστές του και πούλησαν τις γυναίκες ως σκλάβες, εκτός από τη γυναίκα του που εξαγοράστηκε. Από το νησί καταγόταν και ο αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Ιωάννης Αγκιστριώτης που πολέμησε σε διάφορες μάχες μέχρι το 1825.

  

Ο Δήμος

 Ο δήμος Αγκιστρίου συστάθηκε για πρώτη φορά το 1835 με έδρα τον οικισμό Μεγαλοχώρι και ανήκε στο νομό Αττικής και Βοιωτίας αλλά το 1912 καταργήθηκε και αναγνωρίστηκε ως κοινότητα. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης και το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 από την 1η Ιανουαρίου του 2011 επανασυστάθηκε ως δήμος και περιλαμβάνει τους οικισμούς Λιμενάρια, Μεγαλοχώρι, Λιμενάρια καθώς και τις κοντινές του νησίδες και βραχονησίδες Μετώπη, Δορούσα, Κύρα, Σπαλαθρονήσι, Απόνησος.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια